RETROSPEKTYWY

Retrospektywa ukazuje Marcina Giżyckiego jako twórcę niezależnego, historyka, badacza i eksperymentatora, który przez bogatą praktykę artystyczną prowadził własne poszukiwania interdyscyplinarne na gruncie filmu, animowanego, dokumentalnego i eksperymentalnego, który odważnie znosił sztywne podziały między wąskimi dziedzinami sztuki. Wybraliśmy do tej wąskiej, niepełnej retrospektywy tytuły rzadko pokazywane lub nieobecne w Polsce, które Marcin Giżycki tworzył samodzielnie lub we współpracy z innymi twórcami, dialogując z nimi, kontynuując ich pracę lub rekonstruując czy rozwijając pomysły, które miały decydujący wpływ na historię sztuki XX wieku. Dlatego nie ujęliśmy w pokazie tytułów szeroko znanych jak „Wyspa Jana Lenicy” czy „Podróże Daniela Szczechury”. Podkreśliliśmy za to płynne traktowanie mediów oraz przechodzenie z pozycji komentatora do uczestnika współodpowiedzialnego za proces twórczy.

Interesuje nas w niniejszej retrospektywie również tożsamość jako pole ciągłych negocjacji między przynależnością do określonej profesji, różnych punktów widzenia, a także narodowości. Wyborem życiowym Marcina Giżyckiego było życie na dwóch kontynentach – w Stanach Zjednoczonych i w Polsce, badał historie i tradycje kultury obu krajów, łączył je, w obu miejscach funkcjonował jako twórca i działacz zaangażowany społecznie w życie wspólnoty. Cechą dominującą jego pracy była odpowiedzialność – brana całkowicie na siebie przez autora, z ducha twórcy niezależnego, w amerykańskim sensie tego słowa. W pełnym zaangażowaniu w rozwinięcie pomysłu na opisywany temat. Niezależnie od warunków technicznych, funduszy i okoliczności prowadził swoje poszukiwania i zapraszał do współdziałania innych entuzjastów. Najważniejszym celem tworzonych przez niego filmów było inspirowanie do refleksji, dyskusji, badań i dalszej twórczości.

SFILMOWANE IDEE, SET I

• • „Unorthodox Geometry. Sculpture by Ursula von Rydinsvard” dir. Marcin Giżycki i Peter O’Neill, 1998 
  • „Monument” dir. Marcin Giżycki, 2016 
  • „Pantha Rhei” dir. Marcin Giżycki, 2008 
  • „Stone story” dir. Marcin Giżycki, 2016 
  • „Sycylijska pchła” dir. Marcin Giżycki, 2008 
  • „Mieczysław Szczuka. 5 momentów filmu abstrakcyjnego” dir. Marcin Giżycki, 2006 
  • „Zdzisław Lachur. Senat z wozu, koniom lżej” dir. Marcin Giżycki, 2007 
  • „Henryk Berlewi. Kinefaktura” dir. Marcin Giżycki, 2012 
  • „Fala” dir. Marcin Giżycki, 2021 
  • „Sunset” dir. Marcin Giżycki, 2019 
  • „Der Blaue Reiter” dir. Marcin Giżycki, 2021 

SFILMOWANE IDEE, SET II

• • „Jerzy Sołtan. Człowiek, który polski nie zbudował” reż. Marcin Giżycki i Sławomir Gruenberg, 1995 
  • „Providence to ja” reż. Marcin Giżycki i Agnieszka Taborska, 1997 
  • „1060 Olney Street” reż. Marcin Giżycki, 2007 
  • „White Curtain” reż. Marcin Giżycki, 2014 
  • „Gra w strzałki” reż. Marcin Giżycki, 2021 

Keiichi Hara to ceniony japoński  reżyser, animator i scenarzysta filmów i seriali anime, trzykrotny  zdobywca głównej nagrody w kategorii pełnometrażowej na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Annecy („Colorful”, „Miss Hokusai”, „The Wonderland”). Jako trzeci w historii reżyser animacji został uhonorowany w 2018 roku Medalem Purpurowej Wstążki (Medal with Purple Ribbon) przyznawanym  przez rząd japoński za szczególe zasługi artystyczne i akademickie. W ramach 16. Festiwalu ANIMATOR Keiichi Hara zasiada w Jury Międzynarodowego Konkursu Filmów Krótkometrażowych – jest to wymarzona okazja, by zaprezentować kilka tytułów z jego bogatego dorobku w ramach cyklu RETROSPEKTYWY.

MISS HOKUSAI (reż. Keiichi Hara, Japonia 2015)

Podczas gdy całe Edo gromadzi się, by zobaczyć prace znanego malarza Hokusai, jego córka O-Ei ciężko pracuje w jego pracowni. Jej mistrzowskie portrety, grafiki smoków i szkice erotyczne – sprzedawane pod nazwiskiem jej ojca – są pożądane zarówno przez lordów z wyższych sfer, jak i czeladników. Publicznie nieśmiała i powściągliwa, w studio O-Ei jest równie zuchwała i nieskrępowana jak jej ojciec, paląc fajkę i szkicując rysunki, od których rumienią się współczesne Japonki. Ale pomimo tego zaciekle niezależnego ducha, O-Ei zmaga się z dominującym wpływem swojego ojca i jest wyśmiewana za brak życiowych doświadczeń, które próbuje przedstawić w swojej sztuce. Tętniące życiem Edo (dzisiejsze Tokio) w “Miss Hokusai” przepełnione jest demonami yokai, smokami i przebiegłymi handlarzami, a relacje O-Ei z jej wymagającym ojcem i niewidomą młodszą siostrą stanowią emocjonalne podłoże dla tego pięknie animowanego filmu o dorastaniu.

Wielokrotnie nagradzany reżyser Keiichi Hara („Colorful”) i japońska potęga produkcyjna Production I.G (twórcy „Ghost in the Shell”) przedstawiają niezwykłą historię córki jednego z najsłynniejszych artystów w historii.

LONELY CASTLE IN THE MIRROR (reż. Keiichi Hara, Takakazu Nagatomo, Japonia 2022)

Nieśmiała Kokoro od tygodni unika szkoły, kiedy odkrywa portal w lustrze w swojej sypialni. Sięga przez niego i zostaje przeniesiona do czarującego zamku, gdzie dołącza do niej sześciu innych uczniów. Kiedy dziewczyna w masce wilka wyjaśnia, że ​​zostali zaproszeni do udziału w grze, nastolatkowie muszą współpracować, aby odkryć tajemniczą więź, która ich łączy. Jednak każdy, kto złamie zasady, zostanie zjedzony przez wilka.

Oparty na bestsellerowej powieści Mizuki Tsujimury “Lonely Castle in the Mirror” w reżyserii Keiichi Hara (“Colorful”, “Miss Hokusai”), to szczery dramat o wyzwaniach dorastania i niespodziewanych więziach, które mogą połączyć ludzi.