SET II - DOTYK

To będzie film o mojej mamie... a właściwie o tym, co chciałabym jej powiedzieć. Krótka, humorystyczna opowieść o kłótniach, dorastaniu i relacji między matką a córką. 
 
Agnieszka Popińska – animatorka i reżyserka filmów krótkometrażowych, urodzona w 2001 roku we Wrocławiu, obecnie studentka animacji w Szkole Filmowej w Łodzi. 

Zwyczajne życie powtarza się każdego dnia. Następstwo chwil, które odtwarzamy raz za razem, nigdy nie jest takie samo — wszystko się zmienia i chwieje. W momencie, gdy coś dotykamy, nasza świadomość może przenieść się w miejsce, które nie istnieje ani w przeszłości, ani w przyszłości. W niepewnym i oscylującym świecie tylko uczucie ciała stykającego się z czymś, istniejące wyłącznie w tej obecnej rzeczywistości, może być rozpoznane jako „teraz”. Ta chwila jest piękna. 
 
Yoriko Mizushiri – Urodzona w 1984 roku. Tworzy animacje, w których używa części ciała oraz codziennych przedmiotów jako motywów do zmysłowego, dotykowego wyrazu. Oprócz realizacji filmów krótkometrażowych zajmuje się również produkcją teledysków, reklam i filmów do instalacji artystycznych. Jej filmy były pokazywane i nagradzane na festiwalach na całym świecie. Film Anxious Body, ukończony w 2021 roku, miał premierę w konkursie Directors' Fortnight na 74. Festiwalu Filmowym w Cannes i zdobył 15 międzynarodowych nagród. 

W Mont Noir Marguerite doświadcza trzech dotkliwych strat: najpierw umiera jej matka, potem pies, a następnie niania. Dziewczynka dorasta samotnie, a jej głównymi towarzyszami stają się zwierzęta i przyroda. Z czasem postanawia zostać pisarką. 
 
Erika Haglund – urodzona w 1974 roku we Francji. Karierę rozpoczęła jako montażystka, pracując przy wielu filmach fabularnych i dokumentalnych. Równolegle zawsze pisała i reżyserowała własne filmy, w których często pojawiają się kobiece bohaterki szukające swojego miejsca w świecie. Obecnie pracuje nad swoim pierwszym pełnometrażowym filmem fabularnym „Perla”, współtworzonym z Benjaminem Serero. Jest także w fazie postprodukcji filmu dokumentalnego „Boréales”, w którym wraca do dzieci, które były bohaterami jej wcześniejszego filmu „Ces enfants sur mon chemin” – dziś już niemal dorosłe. 
 
Jean-Baptiste Peltier – urodzony w 1990 roku w Paryżu, reżyser i twórca filmów animowanych. Po ukończeniu studiów z zakresu kina animowanego w ESAAT w Roubaix, kontynuował edukację w prestiżowej École des Arts Décoratifs de Paris, gdzie w 2015 roku uzyskał tytuł magistra. Jego film dyplomowy „The First Who Saw the Humpbacked Camel” został zaprezentowany na festiwalu w Annecy w 2016 roku i zdobył nagrodę za najlepszą ścieżkę dźwiękową na PIAFF w tym samym roku. Jego twórczość skupia się na malarstwie oraz wrażeniowym podejściu do kina i projektowania dźwięku. 

Dwóch starych przyjaciół i sąsiadów (ogrodnik i kret) na łonie natury czeka na wiatr, który pomoże im spełnić absurdalne marzenie. 

Assia Kovanova – reżyserka filmów animowanych, scenarzystka, producentka, ilustratorka i projektantka. Urodzona w Sofii w 1973 roku. Ukończyła Narodową Akademię Teatralną i Filmową z tytułem magistra reżyserii animacji, specjalizując się w dziedzinie kinematografii filmowej i telewizyjnej. Prowadziła cykl wykładów na temat projektowania animacji na Wolnym Uniwersytecie w Warnie w Bułgarii. Ilustratorka i projektantka książek oraz czasopism. Członkini ASIFA i Związku Bułgarskich Filmowców. Od 2011 roku pełni funkcję dyrektorki artystycznej i projektantki Światowego Festiwalu Filmu Animowanego – Warna.  

Rozmowy Luny, kobiety, która doświadczyła przemocy ze strony byłego chłopaka, z mężczyznami, z którymi sypia. 
 
Rysunek jest moim medium wyrazu od dzieciństwa. Zafascynowana animacją i różnorodnością techniczną, jaką oferuje, w 2021 roku rozpoczęłam naukę w LaCambre po studiach z zakresu sztuki i nauczania we Francji. Obecnie wykorzystuję film animowany jako narzędzie do budzenia świadomości, opierając się na własnych doświadczeniach, uczuciach i emocjach. 

Ćwiczyłem te słowa przez 20 lat, ale może szczerość to jednak nie najlepszy pomysł. Zaczynam odliczanie od nowa – kolejne 20 lat. Może wtedy będzie właściwy moment. 
 
WeiFan Wang to reżyser animacji mieszkający w Tajpej i Londynie. Po ukończeniu studiów z animacji na Tajwańskim Narodowym Uniwersytecie Sztuk kontynuował naukę w Royal College of Art, gdzie rozpoczął eksperymenty z animacją poszerzoną. Jego filmy czerpią głównie z relacji międzyludzkich, a ich twórczość była nominowana m.in. na festiwalach Animafest Zagreb, Annecy International Animation Film Festival oraz ASIFA International Animation Day. 

Poszukiwania tożsamości Sama zostają przerwane przez tajemniczego lisa z sąsiedztwa. Razem wyruszają w magiczną podróż na strych, by odkryć zaskakujące rzeczy, które mogą ich łączyć, oraz nauczyć się celebrować to, co ich różni. 
 
Lisa mieszka w Londynie i zajmuje się reżyserią animacji. Dziewięć lat temu przeprowadziło się do Wielkiej Brytanii, by rozpocząć karierę filmową, i po drodze zakochało się w animacji poklatkowej. 
 
Studiowało modelarstwo, a następnie dołączyło do zespołu lalkowego w Mackinnon & Saunders, pomagając w tworzeniu lalek do filmów opowiadających historie innych twórców. Ostatnio pracowało nad projektami takimi jak nagrodzony Oscarem i BAFTĄ „Guillermo del Toro’s Pinocchio” oraz „The House” dla Netflixa. 
 
Z pragnienia, by w animacji pojawiało się więcej historii LGBTQIA+, zdecydowało się na reżyserski debiut, zapisując się na kurs reżyserii animacji w National Film and Television School. Tam odnalazło kreatywnych współpracowników i wyreżyserowało swój debiutancki film poklatkowy „Dragfox”. 
 
Twórczość Lisy konsekwentnie podejmuje tematy przynależności oraz dorastania jako osoba queer na wiejskiej farmie, a także celebruje różnorodność wewnątrz społeczności LGBTQ+. 

Lata po doświadczeniu straty brata, Zoe decyduje się otworzyć przed ostatnim członkiem swojej rodziny: jej ojcem. 

Gabriel Osorio to artysta postaci 2D i animator, który ukończył Universidad San Francisco de Quito w 2024 roku. Swoją artystyczną karierę rozpoczął od ilustracji. Podczas studiów skupił się na doskonaleniu techniki rysunku oraz zgłębianiu animacji tradycyjnej. Pasja do opowiadania historii za pomocą sztuki poprowadziła go do stworzenia swojego krótkometrażowego filmu „Still Here”, który zrealizował w całości – od scenariusza po postprodukcję.