Konkurs Polski - set III

Lekcje Zoomowe Nastii, podczas których uczy swoją mamę obsługi laptopa, są zakłócane przez niestabilne połączenie internetowe — oraz powracające rodzinne traumy. 

Anastazja Naumenko zajmuje się sztuką wizualną i reżyserią – w swojej twórczości koncentruje się na splocie i współzależności między światem rzeczywistym a fikcyjnym, dlatego większość prac stanowi połączenie dokumentu i fabuły. Obecnie studiuje na die Angewandte w Wiedniu, a pierwszy autorski film „Obyś nie musiała tutaj wrócić” został pokazany na ponad 25 festiwalach na całym świecie. 

Młoda dziewczyna zmaga się z niewyjaśnionymi krwotokami z nosa, które utrudniają jej normalne funkcjonowanie. Pełna frustracji i bezradności, bohaterka zaczyna powoli odkrywać źródło problemu. Ten głęboki film łączy realizm z metaforą, poruszając tematy wrażliwości, zmiany i nieubłaganego upływu czasu.  

Helena Stańczyk jest studentką IV roku Animacji i Efektów Specjalnych w Łódzkiej Szkole Filmowej oraz absolwentką Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie na specjalizacji Realizacje Intermedialne. Jako autorka komiksu Ni pies, ni wydra, wydanego w 2024 roku przez wydawnictwo Dwie Siostry, łączy w swojej twórczości różne formy narracji wizualnej. Jej pierwszoroczny film 49385 zdobył uznanie na wielu festiwalach, otrzymując wyróżnienie specjalne na Festiwalu Etiuda&Anima oraz nominację do Nagrody im. Jana Machulskiego.

W „Brzoskwiniowej historii” widzimy spotkanie dwóch rolników, którzy mają zupełnie odmienne opinie do tego, czym jest idealna brzoskwinia. Pierwszy z nich, Kiki, to niewielkie stworzenie, które wierzy, że im mniejsza pestka, tym lepszy owoc. Jest pełen energii, neurotyczny i uparty. Drugi rolnik, Bouba, jest spokojny i wyluzowany. Hoduje brzoskwinie z dużymi pestkami i porusza się bardzo powoli… no, chyba że ktoś próbuje czepiać się jego drzew. 

Poznaliśmy się w klubie studenckim na uczelni. Niedługo później dostaliśmy niesamowitą szansę stworzenia naszego pierwszego projektu podczas stażu w COLA Animation - „Kiki i Bouba: Brzoskwiniowa historia”. Nie spodziewaliśmy się, dokąd zaprowadzi nas ta przygoda. Postanowiliśmy kontynuować współpracę jako kolektyw pod nazwą Studio Mufka, by razem podejmować się nowych wyzwań i projektów 

Jest środek nocy, a bohaterka budzi się, zaniepokojona dźwiękami dochodzącymi zza drzwi jej sypialni. W ciemności stara się zrozumieć niepokojącą sytuację, obserwując światło przenikające przez drzwi i uważnie słuchając odgłosów. Nie mogąc dostrzec, co się dzieje, zdaje sobie sprawę, że, podczas gdy ona obserwuje to, co niewidzialne, coś również ją obserwuje. 

Film został stworzony jako forma terapii artystycznej, oparta na osobistym doświadczeniu utraty kogoś we wspólnej przestrzeni. Służy jako sensoryczna analiza tych wydarzeń, badając uczucia strachu i niepewności. 

Paulina Woźniak to młoda artystka, która obecnie studiuje animację na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Jej pasja do sztuki rozwija się w różnych formach, łącząc doświadczenia w ekspresyjnym rysunku, rzeźbie, grafice i ilustracji, które wpływają na jej podejście do opowiadania historii. Rzadko używając dialogów w swoich pracach, koncentruje się na eksploracji emocji w swoich filmowych kreacjach. 

Film porusza temat przeżywania trudnych emocji związanych z utratą bliskich i radzenia sobie z tym. Razem z 12-letnią bohaterką Krysią wyruszamy w podróż przez miejsca i czasy, które były, które już nie istnieją, a które chcielibyśmy pamiętać. Film, oparty na opowiadaniu Katarzyny Jackowskiej-Enemuo, wspiera młodych widzów w konfrontacji z własnymi emocjonalnymi „czarnymi dziurami” i przynosi ulgę. Film skierowany jest do dzieci w wieku 10-12 lat, ale jego głębokie znaczenie i konteksty pozwalają także osobom powyżej 12. roku życia przeżyć podróż w głąb siebie i historii. 

Karina Paciorkowska – urodzona w 1994 roku w Warszawie, gdzie ukończyła szkołę średnią sztuk plastycznych. Absolwentka kierunku Animacja i Efekty Specjalne w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi. W swoich filmach porusza problemy społeczne, a także dba o aspekt wizualny kilku kampanii społecznych. 

Łukasz Kamil Kamiński – urodzony w 1986 roku w Warszawie. Ukończył Akademię Filmową w Warszawie (reżyseria i montaż) oraz Uniwersytet Warszawski (Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej). Autor krótkich dokumentów, reportaży, animacji, reklam i wideo-artu. 

Promień słońca zyskuje świadomość i schodzi na zamarzniętą planetę, gdzie odkrywa sztywne ciało pogrzebane w śniegu. Postanawia zrobić wszystko, co w jego mocy, by przywrócić je do życia.

Urodzona w 2001 roku w Warszawie studentka kierunku Film animowany i efekty specjalne na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej PWSFTviT w Łodzi. Zajmuje się animacją, ilustracją i komiksem. Współtworzy Paszczę Komiksową.  

Krótkometrażowy film autorstwa Agaty Mikiny i Kacpra Porczyka opowiada historię dorastania dziewczyny żyjącej pasją. Jest to baśniowa opowieść, pokazana bez słów, która zabiera widza w podróż przez lasy i bagna, inspirowaną pięknym polskim krajobrazem. Widz zostaje wciągnięty w fantastyczny świat o niezwykłej głębi, dzięki postaciom, tłu i dekoracjom malowanym ręcznie akwarelą w animacji wycinankowej. Piotr Kubiak skomponował muzykę, którą wykonuje orkiestra kameralna i sopran, doskonale dopełniając mroczną atmosferę. 

Reżyserka – zajmuje się filmem animowanym. Animatorka 2D i 3D, artystka opracowania graficznego, autorka projektów postaci i scenografii do filmów animowanych (rysunek, lalka). Autorka ilustracji książkowych, malarka. 

Ta animacja to film dokumentalny oparty na wywiadach wokół pytania: "Kim chciałeś być?". Przedstawia marzenia ludzi o zawodach, które chcieli wykonywać w dzieciństwie. Na podstawie przeprowadzonych wywiadów wybrano dziesięć zawodów, z których każdy wymagał zastosowania innych technik animacyjnych. W ten sposób animacja łączy różne formy animacji poklatkowej w jedną kompozycję, w tym animację lalkową, animację wycinankową oraz pikselację. Animacja prezentuje mozaikę dziecięcych marzeń—każda scena odzwierciedla inny zawód, symbolizując różnorodność aspiracji, a jednocześnie przypominając nam, że wszyscy dzieliliśmy wspólne doświadczenie dziecięcej wyobraźni. Centralną postacią jest syrena, reprezentująca marzenie reżyserki. Otaczają ją inne zawody przedstawione w ramach. Należą do nich kasjerka, stworzona jako lalka z ruchomymi rękami na tle przypominającym kolaż sklepu, oraz patolog, przedstawiony jedynie jako ręce w rękawiczkach.  

Martyna Cisińska - (ur. 1999 w Opolu) animatorka, malarka, absolwentka Opolskiego Liceum Plastycznego oraz ASP w Łodzi na kierunku animacji. Obecnie jest studentką studiów magisterskich na kierunku Animacji na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Autorka poklatkowych animacji krótkometrażowych, pokazywanych na festiwalach. Uczestniczka Festiwalu Animator Student Act oraz O!PLA Na Żywo. W swoich pracach najczęściej porusza tematy autobiograficzne jak i dokumentalne pod płaszczem satyry i symbolizmu.  

„Gdzie rosną dzikie kwiaty” to krótkometrażowy film animowany, który opowiada historię dwóch dziewczynek zanurzonych w klasycznej baśni o księżniczce czekającej na ratunek od dzielnego rycerza. Gdy jedna z dziewczynek żartobliwie pyta swoją przyjaciółkę, co by zrobiła, gdyby była uwięziona jak księżniczka, ta odpowiada, że uratowałaby ją bez zawahania. Historia przenosi się następnie do starszej wersji przyjaciółki, która teraz jest rycerką, przemierzającą pałac w poszukiwaniu księżniczki. W kulminacyjnym starciu rycerka znajduje księżniczkę, ale zostaje pokonana przez maga kontrolującego bestię. W zwrocie akcji to księżniczka wkracza, by ją uratować, prowadząc do ich czułego spotkania i „żyli długo i szczęśliwie”. Na końcu zostajemy z pytaniem, czy ich podróż była prawdziwa, czy tylko żywą wyobraźnią dwóch przyjaciółek, zainspirowanych baśnią, którą przeczytały.

Animatorka i autorka filmów animowanych, absolwentka animacji na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. W swojej twórczości koncentruje się na kobietach — ich relacjach, emocjach i związkach.  

Jej film Where Wildflower Grows to połączenie klasycznej estetyki animacji 2D z próbą skonfrontowania heteronormatywnych form narracji poprzez wprowadzanie do nich queerowych postaci. Tworzy z myślą o młodych kobietach i nastolatkach, oferując im historie, w których mogą odnaleźć bliskość, akceptację i przestrzeń na własne emocje.  

Szczególną inspirację czerpie z dawnych filmów Disneya oraz wizualnej estetyki anime, budując autorskie światy balansujące pomiędzy nostalgią a współczesnością. Poza animacją z pasją zajmuje się ilustracją, komiksem oraz projektowaniem postaci, traktując je jako przestrzeń osobistej eksploracji stylu, koloru i charakteru bohaterów. W centrum jej uwagi pozostaje kobiecość — najczęściej skupia się na tworzeniu postaci kobiecych i opowiadaniu ich historii.