Konkurs Polskich Filmów Animowanych

W Muzeum Medycyny Sądowej we Wrocławiu można znaleźć osobliwy eksponat - stryczek wykonany z kosmyków włosów. Materiał do tego makabrycznego przedmiotu zdobyto w wyniku serii napaści na przypadkowe kobiety w komunikacji miejskiej. Krótkometrażowy film animowany „złoTOwłosy” to próba opowiedzenia historii twórcy (a zarazem użytkownika) tego „dzieła”. 

Maciej Żuk ukończył Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu w 2015 roku. Od 2014 roku pracuje w branży filmowej jako animator 2D i 3D oraz artysta kompozycji. W wolnym czasie zajmuje się tworzeniem muzyki i autorskich animacji 2D. 

To będzie film o mojej mamie... a raczej o tym, co chciałabym jej powiedzieć.
Krótka, humorystyczna opowieść o kłótniach, dorastaniu i relacji między matką a córką.  

Agnieszka Popińska- Animatorka i reżyserka filmów krótkometrażowych, urodzona w 2001 roku we Wrocławiu, aktualnie studentka Państwowej wyższej szkoły filmowej w łodzi na kierunku animacji.  

Jest środek nocy, a bohaterka budzi się, zaniepokojona dźwiękami dochodzącymi zza drzwi jej sypialni. W ciemności stara się zrozumieć niepokojącą sytuację, obserwując światło przenikające przez drzwi i uważnie słuchając odgłosów. Nie mogąc dostrzec, co się dzieje, zdaje sobie sprawę, że, podczas gdy ona obserwuje to, co niewidzialne, coś również ją obserwuje. 

Film został stworzony jako forma terapii artystycznej, oparta na osobistym doświadczeniu utraty kogoś we wspólnej przestrzeni. Służy jako sensoryczna analiza tych wydarzeń, badając uczucia strachu i niepewności. 

Paulina Woźniak to młoda artystka, która obecnie studiuje animację na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Jej pasja do sztuki rozwija się w różnych formach, łącząc doświadczenia w ekspresyjnym rysunku, rzeźbie, grafice i ilustracji, które wpływają na jej podejście do opowiadania historii. Rzadko używając dialogów w swoich pracach, koncentruje się na eksploracji emocji w swoich filmowych kreacjach. 

Opowieść o dziewczynie, która chciała uciec przed własnym lękiem, ale przypadkowo zamyka się z nim w małej chatce w lesie. Uwięziona w czterech ścianach, bez drogi ucieczki, musi zmierzyć się z głodem, zimnem i lękiem przed czymś, co kiedyś chciało ją skrzywdzić… a teraz leży martwe obok niej. 

Joanna Płatek urodziła się w 2001 roku w Poznaniu. W 2021 roku ukończyła Liceum Plastyczne w Poznaniu, po czym rozpoczęła studia na kierunku animacja na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Szczególnie interesuje się techniką animacji piasku pod kamerą oraz tradycyjnym rysunkiem na papierze. 

Ten poetycki dialog rozgrywa się między młodą dziewczyną a jej zmarłym pradziadkiem, splatając obrazy z niemieckiego miasteczka, do którego został wysłany do obozu pracy podczas II wojny światowej, z delikatną narracją, gdy dziewczyna pisze list. Przeszłość płynnie miesza się z teraźniejszością, a przebłyski wspomnień przeplatają się z momentami zapomnienia. Leo Sokolosky, adresat docelowy listu, to duch przyjaciela pradziadka z obozu, stanowiący mistyczne ogniwo między światem dziewczyny a jego. Film porusza pytania o ideały we współczesnym świecie i wyraża tęsknotę za kimś bliskim, kto już odszedł. 

Reżyserka animacji. Urodzona w 1996 roku w Warszawie. Absolwentka studiów magisterskich na kierunku Animacja w PWSFTviT w Łodzi. Autorka filmów krótkometrażowych, w tym „Jestem błękitem” (2023), „Pewnego razu w Izraelu” (2021) i „Ciałość” (2020). Jej filmy były prezentowane i nagradzane na licznych festiwalach filmowych na całym świecie. Pracuje głównie w technikach analogowych. W swojej twórczości skupia się na feminizmie, ciele, języku, kulturach i konfliktach światowych. 

Młoda dziewczyna zmaga się z niewyjaśnionymi krwotokami z nosa, które utrudniają jej normalne funkcjonowanie. Pełna frustracji i bezradności, bohaterka zaczyna powoli odkrywać źródło problemu. Ten głęboki film łączy realizm z metaforą, poruszając tematy wrażliwości, zmiany i nieubłaganego upływu czasu.  

Helena Stańczyk jest studentką IV roku Animacji i Efektów Specjalnych w Łódzkiej Szkole Filmowej oraz absolwentką Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie na specjalizacji Realizacje Intermedialne. Jako autorka komiksu Ni pies, ni wydra, wydanego w 2024 roku przez wydawnictwo Dwie Siostry, łączy w swojej twórczości różne formy narracji wizualnej. Jej pierwszoroczny film 49385 zdobył uznanie na wielu festiwalach, otrzymując wyróżnienie specjalne na Festiwalu Etiuda&Anima oraz nominację do Nagrody im. Jana Machulskiego.

Kiedy marzenia jednej paczki o zostaniu przesyłką zostają zrujnowane, w jej życiu pojawia się niegrzeczny kot, próbujący zrobić w niej nowy dom. 

Damian Tchórzewski to urodzony w Polsce, w 2000 roku grafik i animator 3D. uzyskał tytuł magistra w 2024 roku na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, na kierunku grafika, specjalizacja Sztuka Mediów Cyfrowych, gdzie otrzymał również Nagrodę dla Najlepszego Absolwenta Wydziału Artystycznego, oraz za Najlepszy Dyplom roku 2024. Pasjonuje się animacją i designem postaci czy miejsc, czasem również rzeźbieniem (komputerowo lub z użyciem modeliny), a także amatorskim aktorstwem głosowym. "Zapakowany" to jego film dyplomowy.  

„Gdzie rosną dzikie kwiaty” to krótkometrażowy film animowany, który opowiada historię dwóch dziewczynek zanurzonych w klasycznej baśni o księżniczce czekającej na ratunek od dzielnego rycerza. Gdy jedna z dziewczynek żartobliwie pyta swoją przyjaciółkę, co by zrobiła, gdyby była uwięziona jak księżniczka, ta odpowiada, że uratowałaby ją bez zawahania. Historia przenosi się następnie do starszej wersji przyjaciółki, która teraz jest rycerką, przemierzającą pałac w poszukiwaniu księżniczki. W kulminacyjnym starciu rycerka znajduje księżniczkę, ale zostaje pokonana przez maga kontrolującego bestię. W zwrocie akcji to księżniczka wkracza, by ją uratować, prowadząc do ich czułego spotkania i „żyli długo i szczęśliwie”. Na końcu zostajemy z pytaniem, czy ich podróż była prawdziwa, czy tylko żywą wyobraźnią dwóch przyjaciółek, zainspirowanych baśnią, którą przeczytały.

Animatorka i autorka filmów animowanych, absolwentka animacji na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. W swojej twórczości koncentruje się na kobietach — ich relacjach, emocjach i związkach.  

Jej film Where Wildflower Grows to połączenie klasycznej estetyki animacji 2D z próbą skonfrontowania heteronormatywnych form narracji poprzez wprowadzanie do nich queerowych postaci. Tworzy z myślą o młodych kobietach i nastolatkach, oferując im historie, w których mogą odnaleźć bliskość, akceptację i przestrzeń na własne emocje.  

Szczególną inspirację czerpie z dawnych filmów Disneya oraz wizualnej estetyki anime, budując autorskie światy balansujące pomiędzy nostalgią a współczesnością. Poza animacją z pasją zajmuje się ilustracją, komiksem oraz projektowaniem postaci, traktując je jako przestrzeń osobistej eksploracji stylu, koloru i charakteru bohaterów. W centrum jej uwagi pozostaje kobiecość — najczęściej skupia się na tworzeniu postaci kobiecych i opowiadaniu ich historii.  

Film porusza temat przeżywania trudnych emocji związanych z utratą bliskich i radzenia sobie z tym. Razem z 12-letnią bohaterką Krysią wyruszamy w podróż przez miejsca i czasy, które były, które już nie istnieją, a które chcielibyśmy pamiętać. Film, oparty na opowiadaniu Katarzyny Jackowskiej-Enemuo, wspiera młodych widzów w konfrontacji z własnymi emocjonalnymi „czarnymi dziurami” i przynosi ulgę. Film skierowany jest do dzieci w wieku 10-12 lat, ale jego głębokie znaczenie i konteksty pozwalają także osobom powyżej 12. roku życia przeżyć podróż w głąb siebie i historii. 

Karina Paciorkowska – urodzona w 1994 roku w Warszawie, gdzie ukończyła szkołę średnią sztuk plastycznych. Absolwentka kierunku Animacja i Efekty Specjalne w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi. W swoich filmach porusza problemy społeczne, a także dba o aspekt wizualny kilku kampanii społecznych. 

Łukasz Kamil Kamiński – urodzony w 1986 roku w Warszawie. Ukończył Akademię Filmową w Warszawie (reżyseria i montaż) oraz Uniwersytet Warszawski (Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej). Autor krótkich dokumentów, reportaży, animacji, reklam i wideo-artu. 

Film opowiada historię pożegnania dwóch bliskich sióstr, koncentrując się na starszej i jej ostatnich chwilach przed wyjazdem, uchwycając jej refleksje oraz głęboką więź z młodszą siostrą i ojczyzną, którą ma opuścić. 

Aspirująca animatorka i reżyserka filmowa, pochodząca z Erywania, obecnie studiująca w Łódzkiej Szkole Filmowej. Pasjonuje się opowiadaniem historii i animacją od wczesnego dzieciństwa. 

W „Brzoskwiniowej historii” widzimy spotkanie dwóch rolników, którzy mają zupełnie odmienne opinie do tego, czym jest idealna brzoskwinia. Pierwszy z nich, Kiki, to niewielkie stworzenie, które wierzy, że im mniejsza pestka, tym lepszy owoc. Jest pełen energii, neurotyczny i uparty. Drugi rolnik, Bouba, jest spokojny i wyluzowany. Hoduje brzoskwinie z dużymi pestkami i porusza się bardzo powoli… no, chyba że ktoś próbuje czepiać się jego drzew. 

Poznaliśmy się w klubie studenckim na uczelni. Niedługo później dostaliśmy niesamowitą szansę stworzenia naszego pierwszego projektu podczas stażu w COLA Animation - „Kiki i Bouba: Brzoskwiniowa historia”. Nie spodziewaliśmy się, dokąd zaprowadzi nas ta przygoda. Postanowiliśmy kontynuować współpracę jako kolektyw pod nazwą Studio Mufka, by razem podejmować się nowych wyzwań i projektów 

Cukier, słodkości i różne śliczności.  

Oto składniki, które wybrano do stworzenia idealnych dziewczynek. Ale profesorka przypadkowo dodała do mieszanki jeszcze jeden składnik -  związek X!   

Tak narodziły się Niebinarki. Świadome swej nadprzyrodzonej siły, Motylek, Gzineczka i Lady Popular postanowiły poświęcić życie walce z binarnymi podziałami i przywrócić niebinarny porządek świata. 
 

Niko Płaczek (ur. 1999) – performerka, reżyserka, filmowczyni i scenarzystka. Studentka studiów magisterskich na kierunku Film animowany i efekty specjalne w PWSFTviT w Łodzi. Od 2019 roku współorganizuje wydarzenia i występuje na rzecz queerowej społeczności w Polsce. Wspólnie z projektantką Yasią Khomenko stworzyła performans do wystawy „Helena Bohle-Szacka. Przenikanie” (2021, Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi). W latach 2023–2024 przygotowała choreografie performansów łączących film i ruch na festiwalach ANIMATOR w Poznaniu. Jej występy były prezentowane w klubach i galeriach, m.in. w Galerii Kannski w Reykjavíku, Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu oraz w Klubie Milonga podczas Dragan Baru kolektywu KEM (wraz z Kamilem Wesołowskim i Wojciechem Grzegorzkiem). Jako performerka występuje również w pracach Marty Ziółek i Kacpra Szaleckiego. Jej najnowszy film „Niebinarki” (2024) został pokazany na wystawie „Get over it” (2024) w CSW Kronika w Bytomiu. Mieszka w Warszawie.  

“Basen, albo śmierć złotej rybki” to opowieść o władczej relacji między matką a córką. Główna bohaterka, poprzez tłumiony gniew i bunt wobec matki, przemienia się w tytułową złotą rybkę. Niewypowiedziane słowa, gesty i stłumione emocje z dzieciństwa przejawiają się w surowym traktowaniu zarówno siebie, jak i innych. Film jest osadzony w strukturze kompozycyjnej, w której główna bohaterka w końcu pozwala sobie poczuć żal, tym samym wchodząc w proces samoakceptacji i wybaczenia. 

Daria Wiktoria Kopiec. Reżyserka filmowa i teatralna. Absolwentka Wydziału Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie oraz Wydziału Operatorskiego Szkoły Filmowej w Łodzi, specjalizacja: Animacja i Efekty Specjalne. Stażystka w École Nationale Supérieure des Arts Visuels – La Cambre w Brukseli. Członkini Polskiej Akademii Filmowej. Uczestniczka programu Berlinale Talent Campus 2017. Autorka uznanych międzynarodowo filmów animowanych: “Cosmos” (2016, Annecy, konkurs główny) oraz “Your Own Bullshit” (2019, USA Austin, SXSW, specjalne wyróżnienie jury). Zyskała uznanie w środowisku teatralnym dzięki sztuce “Córki Leara”, docenionej przez publiczność w wielu krajach, oraz telewizyjnemu spektaklowi teatralnemu “The Rita G. Affair” (2018, Grand Prix na festiwalu TEATROTEKA FEST). Obecnie zakończyła pracę nad animacją z plasteliny “Basen, albo śmierć złotej rybki” i kończy prace nad krótkometrażowym filmem fabularnym „It’s All Because of Her”. 

„Natura rzeki” opowiada o podobieństwach między stanem psychicznym kobiety a stanami/cyklami życia rzeki. To film o ludzkiej relacji z naturą, o mądrości jej cykliczności, o instynkcie i dzikości, które każdy z nas nosi w sobie. Jesteśmy częścią Czystej Dzikości Natury. 

Urodzona w 1989 roku w Białymstoku. Absolwentka Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu na Wydziale Animacji (2016). Reżyserka filmów animowanych, artystka wizualna, scenarzystka, animatorka, twórczyni wycinanek. Specjalizuje się w technikach animacji pod kamerą z wykorzystaniem mielonej kawy. Swoje prace prezentowała na ponad 80 festiwalach filmów animowanych w Polsce i za granicą, zdobywając liczne nagrody i wyróżnienia. Artystka otrzymała wielokrotne stypendia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Prezydenta Białegostoku. Tworzy własne filmy animowane, a także czołówki festiwali oraz scenografię multimedialną do teatrów. Współpracuje z galeriami sztuki, teatrami, centrami kultury i muzykami, prowadzi również warsztaty animacyjne, wycinankowe i z innych sztuk wizualnych dla dzieci i dorosłych. Razem z partnerem prowadzi Galerię Rękodzieła – Kombajnat Artystyczny. Lubi tworzyć wycinanki przy użyciu skalpela, co staje się jej hobby, które zajmuje coraz więcej czasu. 

Starszy mężczyzna szuka swojej żony, Big Orange. 

Urodzona 1998r. w Krakowie. Ukończyła licencjat z Grafiki na ASP w Krakowie, obecnie studiuje Animację i efekty specjalne w Szkole Filmowej w Łodzi.  

Pracuje jako ilustratorka i graficzka  

Ta animacja to film dokumentalny oparty na wywiadach wokół pytania: "Kim chciałeś być?". Przedstawia marzenia ludzi o zawodach, które chcieli wykonywać w dzieciństwie. Na podstawie przeprowadzonych wywiadów wybrano dziesięć zawodów, z których każdy wymagał zastosowania innych technik animacyjnych. W ten sposób animacja łączy różne formy animacji poklatkowej w jedną kompozycję, w tym animację lalkową, animację wycinankową oraz pikselację. Animacja prezentuje mozaikę dziecięcych marzeń—każda scena odzwierciedla inny zawód, symbolizując różnorodność aspiracji, a jednocześnie przypominając nam, że wszyscy dzieliliśmy wspólne doświadczenie dziecięcej wyobraźni. Centralną postacią jest syrena, reprezentująca marzenie reżyserki. Otaczają ją inne zawody przedstawione w ramach. Należą do nich kasjerka, stworzona jako lalka z ruchomymi rękami na tle przypominającym kolaż sklepu, oraz patolog, przedstawiony jedynie jako ręce w rękawiczkach.  

Martyna Cisińska - (ur. 1999 w Opolu) animatorka, malarka, absolwentka Opolskiego Liceum Plastycznego oraz ASP w Łodzi na kierunku animacji. Obecnie jest studentką studiów magisterskich na kierunku Animacji na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Autorka poklatkowych animacji krótkometrażowych, pokazywanych na festiwalach. Uczestniczka Festiwalu Animator Student Act oraz O!PLA Na Żywo. W swoich pracach najczęściej porusza tematy autobiograficzne jak i dokumentalne pod płaszczem satyry i symbolizmu.  

Lekcje Zoomowe Nastii, podczas których uczy swoją mamę obsługi laptopa, są zakłócane przez niestabilne połączenie internetowe — oraz powracające rodzinne traumy. 

Anastazja Naumenko zajmuje się sztuką wizualną i reżyserią – w swojej twórczości koncentruje się na splocie i współzależności między światem rzeczywistym a fikcyjnym, dlatego większość prac stanowi połączenie dokumentu i fabuły. Obecnie studiuje na die Angewandte w Wiedniu, a pierwszy autorski film „Obyś nie musiała tutaj wrócić” został pokazany na ponad 25 festiwalach na całym świecie. 

Fantastyczna maszyneriaa, rozgrzana i wrząca od ciężkiej pracy, pod wpływem temperatury przekształca się w organizm, a potem w wiele organizmów, które budują ekosystem. Fauna i flora tańczą w rytm witalności.  

Wanda Nejman, studentka piątego roku na kierunku Film animowany w Łódzkiej Szkole Filmowej. Autorka krótkich metraży, takich jak "Tyle słów ile znam" (2024), "Nie chcę więcej grać w twoją głupią grę" (2022). Poprzednio studentka Łódzkiego ASP i projektant postaci przy serii "Jak zostałem superłotrem" reż. Krzysztofa Ostrowskiego. 

Sesja terapeutyczna otwiera wspomnienia z pięciu różnych miejsc i czasów. Traumatyczne przeżycia powracają w ekspresyjnych i sugestywnych obrazach. Powoli chaos staje się spokojniejszy i zmienia się w pokój. Film ukazuje nowe horyzonty i perspektywy, które pomagają w rozmowie o bolesnej przeszłości. To opowieść o stracie, który staje się szansą na znalezienie siły i nadziei. 

Marta Koch – w 2023 roku ukończyła Wydział Animacji i Efektów Specjalnych w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi. W swoich filmach bada motywy psychologiczne, takie jak samotność, skomplikowane relacje międzyludzkie, trudności w zaufaniu do siebie i świata oraz dualizm ludzkiej natury. Jej najnowszy film „Such a Beautiful Town” był prezentowany na niemal 30 festiwalach na całym świecie. 

Podczas wieczerzy wigilijnej dziewczyna spotyka się z krytyką ze strony swojej rodziny, która nie szczędzi uwag na temat jej życia osobistego i diety. W odpowiedzi na społeczną presję i lęk przed samotnością, nawiązuje niezwykłą więź z osobliwym towarzyszem, który staje się częścią jej codziennego życia. Wkrótce spotyka mężczyznę, który zmaga się z podobnymi problemami, a ich relacja rozwija się w nieoczekiwany sposób. 

Joanna Szlembarska, absolwentka Łódzkiej Szkoły Filmowej, specjalizuje się w animacji poklatkowej. Tematyka jej twórczości koncentruje się na niepokoju i lęku związanym z relacjami, prezentowanych w minimalistycznej, monochromatycznej estetyce. 

Jej film „Composition of Existing Experiences” zyskał uznanie na międzynarodowych festiwalach, takich jak ZINEBI w Hiszpanii, StopTrik w Słowenii i Imaginaria we Włoszech, a także zdobył Nagrodę w Sekcji Filmów Animowanych przyznaną przez Polską Akademię Filmową za najlepszą animację w filmie. Jej kolejny film powstał w technice wycinankowej, poszerzając zakres jej artystycznego wyrazu. 

Krótkometrażowy film autorstwa Agaty Mikiny i Kacpra Porczyka opowiada historię dorastania dziewczyny żyjącej pasją. Jest to baśniowa opowieść, pokazana bez słów, która zabiera widza w podróż przez lasy i bagna, inspirowaną pięknym polskim krajobrazem. Widz zostaje wciągnięty w fantastyczny świat o niezwykłej głębi, dzięki postaciom, tłu i dekoracjom malowanym ręcznie akwarelą w animacji wycinankowej. Piotr Kubiak skomponował muzykę, którą wykonuje orkiestra kameralna i sopran, doskonale dopełniając mroczną atmosferę. 

Reżyserka – zajmuje się filmem animowanym. Animatorka 2D i 3D, artystka opracowania graficznego, autorka projektów postaci i scenografii do filmów animowanych (rysunek, lalka). Autorka ilustracji książkowych, malarka. 

Promień słońca zyskuje świadomość i schodzi na zamarzniętą planetę, gdzie odkrywa sztywne ciało pogrzebane w śniegu. Postanawia zrobić wszystko, co w jego mocy, by przywrócić je do życia.

Urodzona w 2001 roku w Warszawie studentka kierunku Film animowany i efekty specjalne na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej PWSFTviT w Łodzi. Zajmuje się animacją, ilustracją i komiksem. Współtworzy Paszczę Komiksową.  

Matka i córka mieszkają razem w domu, który wydaje się zimniejszy niż świat na zewnątrz. Ich codzienność zmienia się, gdy córka wpuszcza do środka odrobinę światła. Film jest portretem złożonej relacji rodzinnej, w której emocje ukryte są między gestami a milczeniem. 

Urodziłam się w nadmorskiej Gdyni w 2000 roku. W 2023 roku ukończyłam studia licencjackie na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, realizując animację lalkową. Obecnie jestem studentką studiów magisterskich na Wydziale Animacji FAMU w Pradze.
Animacja to medium, które pozwala mi wyrażać myśli i uczucia, których często nie da się łatwo ubrać w słowa. Lubię pracować własnymi rękami — malować, rzeźbić, rysować — a jedną z największych zalet animacji jest to, że pozwala mi łączyć wszystkie te różne formy sztuki w jedno filmowe dzieło.

Niema, piaskowa impresja tajemnej romansu dwóch katolickich księży. Ich uczucie kwitnie pomiędzy jednym a drugim grządką truskawek, w ogrodzie przy włoskiej plebanii. Animacja w tym filmie wykonana jest w całości z piasku. Tła malowane są czarną herbatą i tuszem. 

Niki to studentka animacji z Polski, która tworzy filmy w technikach cyfrowych rysunków ręcznych i piaskowych. Pisze własne historie i adaptuje je na animowane impresje oraz komiksy.